Rozedma płuc

Rozedma płuc to przewlekła choroba płuc, która charakteryzuje się nieprawidłowym powiększeniem przestrzeni powietrznych położonych obwodowo od oskrzelików końcowych i destrukcją ścianek tych struktur. Skutkiem tego jest nadmierne upowietrznienie płuc, przy zmniejszeniu ilości pęcherzyków płucnych. Proces dotyczy całych płuc, pogarsza się ich sprężystość, zawierają zwiększoną ilość powietrza, a przebieg wymiany gazowej jest upośledzony. W zrazikach płucnych powstają duże przestrzenie powietrzne, a niekiedy cały zrazik ulega zniszczeniu. Miejscami mogą się tworzyć znaczniejsze przestrzenie powietrzne, miejscami zlewające się ze sobą i tworzące pęcherze rozedmowe, które mogą grozić odmą opłucnową. Rozedma jest to nieodwracalne uszkodzenie struktury płuc, które powoduje zaburzenie ich funkcji.

Przyczyny: 

Rozedma płuc jest zwykle następstwem przewlekłego zapalenia oskrzeli. Stanowi permanentnego podrażnienia oskrzeli w chorobie tej towarzyszy obrzęk ich błony śluzowej; wywierane na pęcherzyki płucne ciśnienie niszczy wiele z nich. Zmniejszenie liczby pęcherzyków powoduje zwiększenie rozmiarów pozostałych. To sprawia, że zmniejsza się powierzchnia dostępna dla procesu wymiany gazowej. Po pewnym czasie płuca stają się coraz bardziej sztywne, a serce zmuszone jest do pokonywania coraz większego wysiłku przy przepompowywaniu przez nie krwi. Wszystkie czynniki sprzyjające wystąpieniu przewlekłego zapalenia oskrzeli mogą więc w dalszym przebiegu prowadzić do powstania rozedmy płuc. Natomiast rzadko przyczyną rozedmy płuc jest astma.

Objawy:

stopniowo narastająca, zwłaszcza przy wysiłkach fizycznych, duszność, mimo braku przyczyn tej duszności w czynności narządu krążenia. Sam proces rozwoju rozedmy i jego objawy mają charakter postępujący. Początkowo okresowa, niewielka zadyszka może przejść w duszność stałą, coraz bardziej się nasilającą i upośledzającą sprawność ruchową i zawodową organizmu.

Zobacz:  Sanatoria leczące choroby dolnych dróg oddechowych