Retinopatia barwnikowa to choroba rozpoczynająca się w okresie młodzieńczym, związana z odkładaniem się barwnika w siatkówce oka, z wtórnymi do tego procesu zaburzeniami krążenia w obrębie siatkówki i postępującym pogorszeniem wzroku, związanym ze zmianami zanikowymi siatkówki i utratą komórek siatkówki. Początkowo zmiany zanikowe dotyczą tylko fotoreceptorów i nabłonka barwnikowego siatkówki, a w późniejszych fazach choroby także komórek warstw wewnętrznych.

Objawy

Choroba ma charakter dziedziczny, postępujący. Pierwszym jej objawem jest pogorszenie widzenia w ciemności a okresowo wręcz ślepota nocna (nyktalopia). W tym etapie choroby może nie być żadnych obiektywnych objawów choroby, które można stwierdzić w badaniach dodatkowych (np. fundoskopia). W późniejszym okresie pojawiają się brunatne komórki barwnikowe (tzw. ciałka kostne), początkowo w okolicy "równikowej" siatkówki obejmując ją stopniowo całą. Sukcesywnie pogarsza się widzenie, zaburzeniu ulega widzenie obwodowe, które może doprowadzić do tzw. widzenia lunetowego czyli: ograniczenia pola widzenia obwodowego tak, że zostaje zachowane tylko widzenie centralne, które można porównać do widzenia przez lunetę lub lornetkę.

W dalszym etapie dołączają się zmiany w obrębie tarczy nerwu wzrokowego – tarcza stopniowo traci różowy kolor na rzecz woskowego, co związane jest z zanikiem nerwu wzrokowego. Na tym etapie choroby pojawia się ślepota.

Diagnostyka

• badanie dna oka (oftalmoskopia)
• badanie pola widzenia
• perymetria
• adaptometria – badanie zdolności adaptacji systemu pręcikowego do ciemności
• densydometria siatkówkowa służąca do oceny ilości barwnika – metoda polega na ocenie różnicy pomiędzy ilością światła wpadającego do oka a ilością światła odbitego (czyli "wychodzącego" z oka), gdyż część wiązki światła zostaje pochłonięta przez ciemny barwnik.

Leczenie

Nie znane są metody skutecznego leczenia tej choroby. Istnieją próby leczenia z lekami rozszerzającymi naczynia, dużymi dawkami witaminę A i witaminę E, bFGF (basic fibroblat growth factor – czynnik wzrostu fibroblastów).

Pewne nadzieje wiąże się z terapią genową, próbami modyfikacji apoptozy czy transplantacją siatkówki. W przypadku osób młodych ważne są zalecenia co do zdobywania zawodu, który możliwy jest do wykonywania przez osobę słabo widzącą lub nawet ociemniałą oraz poradnictwo genetyczne, gdyż choroba, w zależności od typu dziedziczenia, przebiega różnie burzliwie.

Częściowe odzyskanie wzroku jest możliwe dzięki zastosowaniu implantu opracowanego przez niemieckich naukowców w ramach projektu EPI-RET. Implant ten przetwarza obrazy na sygnały nerwowe. Niezbędne dane są przesyłane bezprzewodowo przez nadajnik w oprawce okularów do implantu wewnątrz oka. Umożliwia to widzenie plam światła i odróżnianie niektórych kształtów.

źródło: http://pl.wikipedia.org

Zobacz: sanatoria leczące Choroby oka