Gruczolak i nowotwory gruczołu krokowego

Rak gruczołu krokowego — chorobanowotworowagruczołu krokowego występująca u 11% mężczyzn z rozpoznanym nowotworem i będąca przyczyną 9% zgonów z powodu chorób nowotworowych u mężczyzn.

Histologicznie najczęściej jest gruczolakorakiem (powyżej 75% przypadków) i częstość jej występowania zwiększa się z wiekiem, i tak u mężczyzn po 80 roku życia stwierdza się go w badaniach sekcyjnych w 80–90% przypadków, w większości jednak są to przypadki tak zwanego raka utajonego, który nie powoduje poważnych implikacji klinicznych i nie jest przyczyną zgonu. W zdecydowanej większości przypadków jest to rak silnie hormonozależny, jego wzrost pobudzają androgeny (ściślej testosteron).

Czynnikami rozwoju raka gruczołu krokowego są:

• predyspozycje dziedziczne: wystąpienie choroby u jednego krewnego I stopnia zwiększa ryzyko zachorowania dwukrotnie, wystąpienie raka u dwóch i więcej krewnych zwiększa to ryzyko nawet 10-krotnie.Raki o podłożu dziedzicznym rozwijają się wcześnie, nawet przed 55 rokiem życia.
• czynniki rasowe: najczęściej chorują Murzyni, najrzadziej przedstawiciele rasy żółtej w Azji południowo-wschodniej
• dieta z dużą ilością nasyconych tłuszczów, białka, cholesterolu, natomiast z niską ilością selenu, witaminy E i witaminy D sprzyja rozwojowi raka gruczołu krokowego

Rak gruczołu krokowego daje przerzuty drogą:

• naczyń krwionośnych — głównie do kości: kręgosłupa, miednicy, mostka, żeber, górne części kości udowych; rzadziej daje przerzuty do narządów miąższowych (wątroba, płuco, mózg)
• drogą naczyń chłonnych do otaczających węzłów chłonnych (zasłonowych biodrowych i w późniejszym stadium zaawansowania — okołoaortalnych i pachwinowych).

Gruczolak gruczołu krokowego - jest to gruczołowy przerost tego gruczołu. Skutkiem tego przerostu jest ucisk na cewkę moczową, utrudniający oddawanie moczu i powodujący jego zaleganie w pęcherzu. Zalegający mocz przyczynia się do powstawania stanów zapalnych pęcherza moczowego. Gromadząc się, rozciąga pęcherz moczowy, powoduje nadciśnienie w obrębie pęcherza. Dopiero podwyższenie ciśnienia w pęcherzu umożliwia przeciśnięcie się małej ilości moczu przez cewkę na zewnątrz, a w konsekwencji tego następuje spadek ciśnienia w pęcherzu oraz niemożność dalszego opróżniania pęcherza. Po pewnym czasie mocz zalegający w pęcherzu powoduje ponowne podwyższenie ciśnienia umożliwiające oddanie dalszej porcji moczu itd.

Objawy:

• częste, bolesne oddawanie moczu w małych ilościach,
• niezupełne opróżnianie pęcherza, czyli zaleganie moczu w pęcherzu,
• zmniejszenie intensywności strumienia moczu.

Zobacz:  Sanatoria leczące choroby nerek i dróg moczowych