Choroba Raynauda i inne nerwice naczyniowe

Objaw Raynauda  to napadowy skurcz tętnic w obrębie rąk, rzadziej stóp. Powstający pod wpływem zimna, emocji lub bez uchwytnej przyczyny.

Podział: 

• pierwotny (choroba Raynauda) – idiopatyczny.
• wtórny (zespół Raynauda) – w przebiegu innych chorób.
• młodzieńczy – pojawiający się niekiedy w okresie dojrzewania, przede wszystkim u dziewcząt.

Choroba Raynauda -  zaczyna się w wieku młodzieńczym, prowokowana jest przez emocje lub oziębienie kończyn. Typowy napad charakteryzuje się zblednięciem palców, parestezjami lub bólem. Powstający pod wpływem zimna, emocji lub bez uchwytnej przyczyny, być może jest to nadmiar receptorów adrenergicznych w świetle naczyń i wynikająca z tego nadwrażliwość na noradrenalinę. Długotrwała choroba może prowadzić do zmian troficznych a nawet zgorzeli w obrębie kończyn.

W przypadku Zespołu Raynauda - podobne dolegliwości moga być skutkiem innych chorób, np. chorób autoimmunologicznych (sklerodermia, RZS), chorób tętnic, zatrucia, ubocznego działania leków obniżających ciśnienie krwi. Choroba ta dotyka głównie kobiety. Zespół Raynauda może prowadzić do bliznowacenia i powstawania owrzodzeń tkanek.

Nerwica naczyniowa skóry – potocznie nazywana nerwicą serca, to stan w którym występują objawy wskazujące na zaburzenia czynności rożnych układów lub narządów wewnętrznych, bez uchwytnych zmian organicznych tłumaczących te objawy. Mechanizm powstawania i rozwoju nerwic jest złożony i ciężko go w pełni wyjaśnić.

Objawy nerwicy serca są bardzo różnorodne i o różnym nasileniu. Podstawowe objawy to: bóle w klatce piersiowej, bicie i kołatanie serca, duszności, niepokój, osłabienie, przy czym badania lekarskie nie wykazują żadnych organicznych chorób serca ani zmian w układzie krążenia.

Bóle w nerwicy dotyczą zwykle okolicy przedsercowej, mogą mieć charakter kłujący, przeszywający, co potęguje stan niepokoju i wzmożonego napięcia nerwowego u chorego. Mogą też być tępe , gniotące

i niezbyt nasilone i mogą utrzymywać się w zbliżonym natężeniu przez kilka godzin lub nawet dni. Cechą wspólną bólów nerwicowych jest to, że nie promieniują, nie mają związku z wysiłkiem fizycznym oraz, że nie ustępują po zażyciu nitrogliceryny, ustępują natomiast lub zmniejszają się pod wpływem leków działających na układ nerwowy.

Do często spotykanych dolegliwości u osób z nerwicami serca należy także duszność. Chorzy nie mogą wykonać dostatecznie głębokiego wdechu. Bicie i kołatanie serca, które jest odczuwane nawet przy prawidłowej jego czynności, ma często charakter subiektywny. Charakterystyczna jest też zmienność akcji serca, przyśpiesza ono łatwo pod wpływem niewielkich bodźców psychicznych i łatwo też zwalnia.

Bardzo często objawom nerwicy serca towarzyszy też niepokój psychiczny i ruchowy, różnie nasilone stany lękowe oraz wzmożona potliwość dłoni, stóp i okolic pachowych, ziębnięcie kończyn, łatwe czerwienienie się i blednięcie. Jeżeli niepokój i pobudzenie psychoruchowe są silnie wyrażone oraz mają gwałtowny charakter, to taki stan nazywany jest napadem nerwicowym.

Leczenie nerwicy naczyniowej

Zasadniczą rolę w leczeniu nerwicy serca odgrywa psychoterapia. Duże znaczenie ma wykrycie i usunięcie szkodliwych wpływów środowiskowa zewnętrznego, które mogłoby mieć wpływ na ujawnienie się objawów choroby. Uregulowany tryb życia i pracy oraz odpowiednia liczba godzin snu, racjonalny wypoczynek, aktywności fizyczna na świeżym powietrzu sprzyjają leczeniu. Koniecznie może być także wyłączenie używek (papierosy, alkohol, kawa). W razie konieczności stosuje się także środki farmakologiczne obniżające napięcie układu nerwowego. Przy znacznym nasileniu choroby konieczna jest konsultacja psychiatryczna a nawet opieka poradni zajmującej się leczeniem nerwic.

Zobacz:  Sanatoria leczące choroby naczyń obwodowych